Gastblog | Daniël blogt: over zijn grote droom om kok te worden.

Daniël Vergouwen, 22 jaar, is overdag student aan de Fontys Academy for Creative Industries en s’ nachts kok. Al van jongs af aan vindt hij koken het leukste wat er is. Hier schreef hij als gastblogger een leuke blog over voor de Advanced Course Copywriting van Piet van Beurden.

Toen ik zes jaar was kreeg ik van mijn moeder een kookboek van Azië. De foto’s van al dat prachtige, kleurrijke eten wilde ik dan maar al te graag namaken samen met mijn moeder. Dat is het moment waarop het allemaal begon.

Toen ik vijftien werd was het voor mij meer dan logisch om aan de slag te gaan als afwasser in een restaurant. Gelukkig moest ik daar niet alleen de afwas doen, maar mocht ik ook brood snijden, de koks helpen met kleine klusjes en desserts maken. Stapje voor stapje kwam ik verder in de keuken tot het punt dat ik warm stond op mijn achttiende. “Aan de warme kant staan” betekent dat je de warme bereidingen doet, dus bakken, braden, grillen en koken. Vanaf dat moment mocht ik eindelijk leidinggeven tijdens het diner.

Relaties
Professionele keukens zijn soms echt een bizarre plek om te werken. Koks staan urenlang tot wel veertien uur te zwoegen onder de druk, in de hitte en op dagen dat anderen vrij zijn. Bij mij was mijn passie, het koken, ook een reden dat mijn vorige relatie onder druk kwam te staan en we er uiteindelijk een punt achter hebben gezet. Ik was vaak aan het werk in de avond en in het weekend. Maar toch bleef ik het doen. Ik werd en word er gewoon gelukkig van.

Dit was best wel een klap eigenlijk. Ik begon toch te twijfelen of het wel een goede keuze was om kok te zijn. Het zet namelijk het ‘normale’ sociale leven zwaar onder druk en toch koos ik (alweer) ervoor om in de horeca te blijven. Sinds kort heb ik een vriendin die ook in de horeca werkt en dezelfde mentaliteit daarin heeft als ik. Het is voor mij een geruststellende gedachte dat een relatie dan toch wel mogelijk is. Wat vrienden betreft zit dat anders. Mijn huidige vriendenkring werkt ook allemaal in de horeca, want dan heb je gewoon samen vrij en kan je borrelen na het werk tot het bijna ochtend is.

Perfectie
Iets in mij vind het geweldig om met de beste kwaliteit te werken en daar iets moois van te maken. Met name het constante streven naar perfectie door alle koks is een extra drive. Je bent met zijn allen als een team bezig om het beste te maken met wat je krijgt. Daarbij zie en proef je gelijk het resultaat van het harde werk. Vervolgens maak je er veel mensen blij mee op een avond. De één is misschien op zijn eerste date of zit er met familie die hij of zij een jaar niet heeft gezien. Elke tafel heeft wel een verhaal waarom ze komen eten. Als zij dan hebben genoten van hun avond door hun gezelschap en het lekkere eten dan ben ik elke avond opnieuw tevreden en weet ik zeker dat ik dit nog jaren vol kan houden.

Grote droom
Het is dan ook niet heel verrassend dat ik in de toekomst een eigen restaurant wil starten. Een eigen plek waar ik aan alles een eigen draai kan geven samen met een van mijn vrienden. Ik ben nog steeds overtuigd dat dit mijn einddoel gaat worden. Wat we precies gaan doen weten we nog niet, het liefst een leuke bistro, waar je gewoon lekker kan tafelen in een niet te grote setting. Natuurlijk moeten we daarvoor nog veel leren en nóg beter worden in het vak. Veel mensen begrijpen nu nog steeds niet waarom ik in godsnaam heb gekozen om een HBO-studie te doen. Vooral, omdat commerciële economie niet bepaald horeca-relateert is. Ikzelf zie daar wél kansen in gelukkig. Ondernemen is immers een veel breder vak dan alleen een goed product neer te zetten. Hopelijk kan ik in de toekomst zeggen dat ik trotse eigenaar ben van mijn eigen restaurant. Dan had ik namelijk als kind toch gelijk: “Mama, ik ga kok worden in mijn eigen restaurant!”.

Wil je Daniël volgen op weg naar zijn eigen restaurant? Volg hem op Instagram!