Gastblog | Daniël blogt: over afstuderen, onzekerheid en werken als kok
Daniël Vergouwen schreef eind 2019 een tweede gastblog. Over zijn werk bij Het Havenhuis, stresspunten en het afstuderen. Zijn eerste gastblog schreef hij voor de Advanced Course Copywriting van Piet van Beurden, Fontys Academy for Creative Industries.
Koffiedik kijken
Nou daar staan we dan. Het is vrijdagochtend tien uur 29 november, snakkend naar de eerste bak koffie van de dag. Nouja, eigenlijk de eerste drie voordat de werkdag weer gaat beginnen. Ondertussen kijk ik wat er vandaag zoal te doen is: een klassiek Havenhuisdagje. Een drukke lunch, een partijtje en ook een vol restaurant in de avond. Dit is voor mij vaak ook de laatste dag van de week voordat mijn weekend weer begint. Ondertussen ben ik al vier maanden werkzaam bij Het Havenhuis. Ik sta vooral koude kant en de laatste tijd houd ik mij vooral bezig met het verrassingsmenu. De levering van de groenteboer en de Hanos komen net binnen. Mijn chef heeft verschillende producten besteld waarmee ik weer aan de slag kan gaan en we ruimen de koeling op. Tijd voor de volgende bak koffie. Vandaag wil ik mensen gaan verassen met mijn kroongerechtje op het moment: In miso gemarineerde heilbot l komkommerbouillon l komkommerparels l parelcouscous l gerookte prei crème l lavasolie. Ik kreeg ervoor niet alleen complimenten van de gasten, maar ook van mijn baas. Ergens ben ik altijd wel op zoek naar erkenning en probeer ik mensen te verassen met wat ik doe of bedenk.
Stress, stress, stress
Dit is de laatste tijd ook mijn struikelblok geweest. Naast mijn werk moest ik ook nog afstuderen aan commerciële economie, net samenwonen en ik had ook nog rijlessen. In alle drie de gevallen ben ik niet in één keer geslaagd, op zijn zachtst uitgedrukt zat het niet mee, bijna een donker gat eigenlijk. Afgelopen donderdag, 28 november, kon ik twee van de drie stresspunten in één dag oplossen. Ik ging voor de derde keer op voor het autorijden en daarna afstuderen. Meerdere mensen hebben zich lopen verwonderen over mijn plankunsten om twee examens op één dag te doen. Daar gaan we dan even nog een bak koffie voor het rijden. Eigenlijk was ik nog gewoon brak van de vorige avond dus ik moest even serieus wakker worden, na het werk is een borrel niet uitzonderlijk. We rijden weg en komen na een uur terug van het examen. “Gefeliciteerd, Daniël je bent net geslaagd” zei de instructeur. “Dat is mooi” zei ik. “Heb je wel door dat je geslaagd bent, Daniël?” vroeg mijn instructrice. “Ja, alleen nu komt er niet meer uit, dan dit, over een paar uur moet ik nog afstuderen.”.
Ik kom thuis en kleed me zo snel mogelijk om. We gaan ‘casual’ voor het afstuderen, of terwijl nette leren schoenen, op maat gemaakt colbertje, bijpassend hemd, spijkerbroek en een lekker geurtje van Jo Malone. Kleren maken de man zullen we maar zeggen. In het assessment heb ik mijn scriptie verdedigd en uitgelegd wat mijn plannen waren als ik afgestudeerd ben. Daarvoor had ik mijn zegje al klaar, omdat mensen constant blijven vragen waarom ik in godsnaam kok wil worden. Soms is dit best vermoeiend dat mensen inwrijven dat mijn uren slecht zijn en je hard moet werken. Afgelopen maanden was dit zelfs even zo ver dat ik het ging geloven dat ik een grote fout aan het begaan ben. Tijdens mijn assessment daarentegen vonden ze het geweldig dat ik gewoon mijn ding ging doe en al goed ver voorruit denk wat ik wil gaan doen. Een concept voor een bistro met 40 à 50 couverts blijft een leuk idee, wat goed uitvoerbaar is met één van mijn beste vrienden. Hij is op dit moment in sterrenzaken aan het werk en net als ik leuk en creatief wil blijven koken. “Gefeliciteerd, Daniël je bent geslaagd!”. Deze woorden lieten een grote last van mijn schouders vallen. Dat moet gevierd worden natuurlijk. Je slaagt immers maar één keer twee keer. Ik ging terug naar mijn oude werk om het uitbundig te vieren tot in de vroege ochtend, wetende dat die bakken koffie die ik benoemde hard nodig ga hebben.
Een compliment
Het vrijdagavonddiner gaat beginnen mijn verassingsmenu staat klaar, zowel vlees als vis. Mijn eerste gerechten gaan mee, het compliment van mijn baas heb ik ontvangen, niet beseffende wat hij zei tot ik klaar was met het diner. We maken schoon en toen besefte ik ineens wat mijn baas zei, een compliment. Dat was de grootste beloning eigenlijk van de afgelopen maanden, mijn baas was onder de indruk. Ik kreeg eindelijk meer energie dan ik in weken heb gehad. Het lijkt onbenullig, een zin van nog geen tien woorden die zoveel doet met mijn mentale gesteldheid. Voor mijn gevoel heb ik bijna alles weer op een rijtje. Sommige dingen hebben nog even tijd nodig, maar ook dat komt goed.
Ondertussen is het weer weekend voor mij en ben ik aan het voorbereiden wat ik deze week ga bereiden voor het verassingsmenu. Denk aan verrassende elementen in een gerecht als eetbare aarde van paddenstoel. Als dit gaat werken, komt er een mooi verlaat herfstgerecht in het verassingsmenu. Komende tijd wordt weer even meer werken, dus laat die bakken koffie maar weer even doorkomen!
Wil je Daniël volgen? Volg hem op Instagram!
