Life | Interview voor ‘De week van de Diversiteit’ op het Ministerie SZW

Voorafgaand aan het bezoek aan ‘De week van de Diversiteit’ op het Ministerie van SZW werd er een interview afgenomen. Dit was bedoeld om de medewerkers van het ministerie alvast kennis te laten maken met de bezoekers die vanuit de Class van de Edwin van der Sar Foundation kwamen. Hieronder deel ik het interview voor de Week van de Diversiteit met jullie.

Week van de Diversiteit – een gesprek met Rebecca ter Mors

Naam: Rebecca ter Mors
Leeftijd: 26
Woonplaats: Utrecht

Wat is jouw uitdaging?
Op mijn 11e werd er een hersentumor bij mij geconstateerd. Na 2 operaties was 90% weg en bleek het goedaardig. Na 3 maanden bleek het echter voor 80% terug te zijn en kwaadaardig. Vervolgens moest ik bestralingen ondergaan en sindsdien begon de tumor te krimpen. Nu zijn er alleen 2 streepjes zichtbaar, waarvan onduidelijk is of het littekenweefsel is of nog de tumor. Het gevolg is wel dat ik chronisch vermoeid ben. Voor mij is het dan belangrijk om in balans te blijven tussen inspanning en rust. Dat gaat redelijk goed. Daarnaast werkt mijn korte termijn geheugen niet zoals bij iedereen en onthoud ik niet alles. Met name als ik vermoeid ben. Ik gebruik dan ook een papieren agenda waarin ik alles noteer en ook gebruik ik to-do briefjes gebruik. Daarnaast heb ik ook last van evenwichtsproblemen maar ondanks dat lukt het, tegen advies van o.a. doctoren in, om op de racefiets te stappen.

Hoe wordt jouw dagelijkse leven erdoor beïnvloedt?
Ik heb veel aan de Edwin v/d Sar Foundation gehad. Ik heb een sportcoach en doe oefeningen waardoor ik minder last heb van de vermoeidheid en evenwichtsproblemen. Zoals gezegd ben ik weer op de fiets gestapt en steeds meer gaan wielrennen. Dat gaat goed. Helaas lukt paardrijden niet meer, dus niet alles is meer zoals vroeger. Maar ik hoop dat ooit nog wel weer te doen. Ik moet op tijd mijn rust nemen. Met name door alle prikkels om mij heen raak ik vermoeid.

Wat betekent het voor als je wilt gaan werken?
Ik ben voor 40 % afgekeurd en kreeg een Wajong vanaf mijn 18e. Men had aangegeven dat ik niet meer dan een secretaresse kon worden. Daarom werd vanuit mijn omgeving aangeraden niet de HBO te gaan doen. Ik heb het wel gedaan, langer dan normaal maar ik haalde wel in 1 keer mijn minor. In 2016 ben ik afgestudeerd in communicatie richting evenementen. Ik heb sinds 2014 mijn eigen bedrijf voor acteren en modellenwerk. Sinds de middelbare school heb ik namelijk acteeropdrachten en daar is het modellenwerk bij gekomen.

Vorig jaar werkte ik nog bij het UMC voor 3 dagen per week. Dat bleek uiteindelijk wel teveel. Eenmaal klaar was ik moe en kon ik alleen nog maar op de bank liggen. Dat werkte niet en mijn wens was om dan minder uren te werken, maar helaas werd mijn contract bij 2e keer niet verlengd. Ik ben daarna vanaf 1 januari voor mezelf begonnen. Mijn main focus is artikelen schrijven. Door mijn eigen bedrijf kan ik zelf mijn tijd indelen, steeds een paar uurtjes werken en dan mijn rust nemen. Daarnaast heb ik ook een eigen stichting, Stichting SuperYouth. Ik merkte dat toen ik ouder werd ik niet meer bij andere stichtingen terecht kon. Ik miste aansluiting op school, lotgenoten en een stichting die verder kon helpen. Daarom heb ik het opgericht. De stichting organiseert onder andere ‘Dagen om van te Dromen’. Dat zijn dagen waarop wij met een groep “lotgenoten” leuke dingen gaan doen. Dat doen we 2 keer per jaar met 10 tot 25 mensen. Zo gaan wij 12 oktober in de avond naar de Efteling.

Wordt er rekening mee gehouden/zijn er gelijke kansen?
Bij het UMC had ik in het begin geen problemen. Men ging het echter lastiger vinden omdat het voor hen bij mij langer duurde qua werk. Men hield in principe wel rekening mee, maar ik voelde dat men liever wat anders had. Er wordt meer gekeken naar wat niet kan in plaats van naar wat wel kan. Ondanks de ervaring bij het UMC sta ik positief in het leven ondanks/dankzij wat ik heb meegemaakt. Ik heb veel gemist maar het heeft mij ook heeft veel gegeven. Ik ben mij meer bewust van wat je kunt doen en ben dan ook een blog gestart om mijn verhalen te delen. Dat is wekelijks en wordt goed ontvangen. Mensen geven aan erdoor geïnspireerd te worden. Dat wil ik dan ook doen, mensen inspireren met mijn verhaal.

Wat is jouw wens?
Qua werk wil ik ooit in een kinderfilm spelen in een dragende rol. Daarnaast wil ik graag reizen en mijn ervaringen met mensen delen om te inspireren. Daar wil ik mijn bedrijf op richten. Tevens is het mijn wens dat mensen niet afgeschreven worden.

Wat is jouw boodschap aan de overheid?
Kijk naar de kracht en kwaliteiten en sta open voor verandering. Kijk naar wat wel kan in plaats van wat niet kan.

Wat is jouw motto
‘Freedom to Dream and Do what you like to Do’

Ik heb dan ook een vlinder in het logo van mijn stichting, dat betekent vrijheid en dromen. De website van de stichting waarin mijn logo terug te zien is heb ik overigens ook zelf gemaakt.

Lees ook: Werk | Bezoek aan het Ministerie SZW tijdens ‘De week van de Diversiteit’