Life | Mijn blog ‘De Magische Kracht van Samen’ in het JK Magazine van SJK
Mijn blog ‘De Magische Kracht van Samen’ in het JK Magazine van SJK
Vorige week kwam de nieuwe editie van het JK Magazine van Stichting Jongeren en Kanker uit. Voor deze editie mocht ik een blog schrijven genaamd ‘De Magische Kracht van Samen’ die ik hieronder graag met jullie deel:)
Liefs,
Rebecca ♥
De Magische Kracht van Samen
Sinds ik op 11- jarige leeftijd ziek werd, een hersentumor, ga ik voor het leven en probeer ik er alles uit te halen wat erin zit. In de eerste paar jaar durfde ik niets vooruit te plannen en leefde ik met de dag. Inmiddels zit ik niet stil en wil ik vooruit, verder met het leven én de dingen doen die ik graag doe; inspireren en adviseren, acteren, modellenwerk, schrijven en reizen.
De ene periode lukt dit beter dan de andere en ondanks dat ik al lang klaar ben met de behandelingen, zijn de late effecten van deze behandelingen nog steeds onderdeel van mijn dagelijks leven, voor de rest van mijn leven. En daar zijn mensen zich niet altijd van bewust.
Onbegrepen
Dit bewustzijn, of eerder het onbewust zijn, van mensen vind ik na vijftien jaar nog steeds lastig. ‘Vroeger’ werd ik er heel verdrietig of juist heel boos van als vrienden of familie ondanks de uitleg weer eens niet begrepen waarom ik een bepaalde keuze maakte. Inmiddels merk ik dat ik mij hier een beetje bij neer heb gelegd en ook geen energie meer heb en wil steken in mensen die het nog steeds niet begrijpen. Begrijp mij niet verkeerd; het doet nog steeds zeer als er weer een opmerking door de kamer vliegt als ‘iedereen is weleens moe’ of ‘ja maar je doet zoveel dus het gaat toch goed’, maar een keer is het klaar. En ik weet ook wel dat als mensen het niet zelf hebben meegemaakt, het lastig is om van hen te verwachten dat ze het écht begrijpen. Maar iets meer inlevingsvermogen is soms op zijn plek, vooral als ik het zo vaak heb uitgelegd.
Ik denk dat praten over deze gebeurtenissen, eventuele gevoelens en het beantwoorden van vragen heel goed en verhelderend kan zijn. Ik denk dat heel veel lotgenoten met mij, er tegenaan lopen dat mensen niet vragen, maar zelf alvast het antwoord formuleren waardoor er misverstanden kunnen ontstaan. Dit doen ze vast niet bewust, maar hierdoor ontstaan soms wel rare situaties. Dat maakt dat ik erg gereserveerd ben met nieuwe contacten om mijzelf te beschermen.
Terug naar de basis
Ik ben iemand die van aanpakken houd, altijd voor anderen klaar staat, doorgaat tot het randje en er soms overheen valt. Afgelopen half jaar was zo’n moment dat het gewoon echt niet lekker liep. Ik had sinds jaren een enorme dip qua vermoeidheid en emoties en dat was voor veel mensen in mijn omgeving toch wel even wennen. Wennen, omdat ik even niet zo positief was, wennen dat ik vaker ‘nee’ zei en wennen dat ik meer voor mezelf koos, omdat ik dit op dat moment gewoon nodig had.
Ik was even niet de sterke jonge vrouw die mensen graag zien, maar uit mijn balans en weer opzoek naar de juiste balans in het leven. Ik ging even helemaal terug naar de basis, naar mijn familie, het ouderlijk huis en onze dieren en nam mijn rust. Door alles wat wij samen hebben meegemaakt, hoeven we niks te zeggen om elkaar te begrijpen en is het oké om gewoon even op de bank te zitten met een grote kop thee of een latte. De band die ik met mijn moeder en zusje heb, die is magisch. Niet te vergelijken en bijna niet uit te leggen. Als ik bij hen ben is het oké en staat alles om mij heen even stil tot ik de kracht heb gevonden om weer door te gaan.
Af en toe is het nodig terug te gaan naar de basis, om je eigen kracht terug te vinden en de kracht van de mensen om je heen weer te voelen. Vanuit daar kun je weer verder op het avontuur van het leven. Dat is de magische kracht van samen.
Door Rebecca ter Mors voor het JK Magazine 2019 van Stichting Jongeren en Kanker.
