14 jaar geleden

Vandaag, 24 September 2017, is het 14 jaar geleden dat ik uit het ziekenhuis werd ontslagen na de operatie. Zoals ik al eerder schreef is dit voor anderen misschien een beetje een raar moment omdat het, zoals later bleek, tussen de behandelingen in viel, maar voor mij een belangrijke mijlpaal.

Toen het begin van een lange revalidatie waarbij ik alles weer opnieuw moest leren. Vandaag het begin van weer een heel nieuw jaar waarin zoveel mooie, spannende en leuke avonturen op mij staan te wachten! 🙂 💫

Helaas moet ook dit jaar mijn jaarlijkse etentje met mijn lieve mama worden uitgesteld, dit keer niet omdat ik een show moet lopen, maar omdat ik nog aan het uitzieken ben van de griep die ook mij te pakken kreeg afgelopen week. Dus, over een maandje gaan wij heerlijk genieten van lekkere tapas 😉🍾💃💫

Vandaag denk ik aan vroeger, hoe mijn leven is verandert, hoe het nu is en hoe het afgelopen jaar was. De mooie dingen die er op mijn pad zijn gekomen en ook de moeilijkere momenten die langskwamen.

Na mijn afstuderen viel ik toch wel een klein beetje in het wel bekende zwarte gat.. De balans was even zoek, maar gelukkig vond ik die al gauw terug door lekker als freelancer aan de slag te gaan. Ofja, eigenlijk was ik dit natuurlijk al, maar ik zette de stap om dat full-time te gaan doen. Ik deed steeds meer shoots, commercials en was wekelijks aan het werk bij Modehuis Pauw. Ontzettend leuk! Ik kon mijn eigen tijd indelen en opdrachten aannemen als dat voor mij uit kwam kwa energie. Echt waar, ik denk voor mij persoonlijke het freelancen echt een uitkomst is 🙂

Maar er zat meer in had ik het gevoel. Ik kreeg de mogelijkheid om mee te doen aan de Class van de Edwin van de Sar Foundation en greep die met beide handen aan. Met een sportcoach ging ik aan de slag om nog verder te komen en mijn lichamelijke beperkingen zo veel mogelijk in te perken door veel te trainen. Met mijn jobcoach ging ik opzoek naar een vaster basis inkomen en ondertussen leerde ik van all mijn klasgenoten, hun ervaringen en de dingen die zij doen.

Na een lange zoektocht vonden Emiel en ik dan eindelijk ons eigen huisje, en even later kwam er een baan bij de Vrienden van UMC & WKZ op mijn pad. Ik sloot mij aan bij het FNO Jongerenpanel Zorg en Perspectief, met Super Youth organiseerden we twee hele mooie dagen voor jongeren met kanker, en er zwom ook nog een relaxweekend voor deze jongeren voorbij dat ik samen met Jelmer voor Stichting Jongeren en Kanker organiseerden. We kregen onze kleine Missy en genoten samen van een heerlijke vakantie in Portugal. Heel veel geluksmomentjes! :):)

Natuurlijk gaat het leven ook niet altijd over rozengeur en maneschijn en heb ik ook lastige momenten in het leven. Zo schreef ik eergisteren een post over het feit dat ik mij toch best wel eenzaam voelde toen ik afgelopen week ziek was. Niet perse omdat ik niemand heb, maar meer omdat ik dat echt even zo voelde als ik daar alleen op de bank lag. Gelukkig heb ik dit niet vaak en ben ik ook bijna niet meer ziek, maar dit was toch iets dat ik met jullie wilde delen. Een ander iets waar ik de laatste tijd veel last van heb ik dat de balans de afgelopen tijd flink zoek is geweest. Daar schreef ik al over in mijn blog over de late effecten van kanker, maar dat blijft een dingetje. Doordat de balans in de dingen die ik doe weg is ga ik ook erg snel mijn grenzen over kwa energie en raak is dus heel snel oververmoeid. Om dit te voorkomen heb ik de afgelopen tijd veel dingen proberen te laten liggen en mij alleen op werk en de stichting proberen te focussen. Dit was best lastig moet ik eerlijk toegeven, maar het lukt steeds beter;) Maar ook wel even eerlijk, als er een leuke opdracht voorbij komt neem ik die wel aan, want he, je moet wel blijven genieten van het leven 😉

Dat waren nog lang niet alle mooie en minder mooie dingen van het afgelopen jaar. Maar ik wil jullie ook graag vertellen over de dingen die nog gaan komen. Want: Nog maar een weekje wachten en dan is het zover, MENERO!! De nieuwe kindervoorstelling waarin ik de rol van Ravi ga vertolken 🙂 Ravi is het vriendinnetje van de zieke Nero. Hij is niet zo moedig als hij zou willen zijn en zijn angst voor het ziekenhuis stopt hij niet onder stoelen of banken. Hij is een ware held-op-sokken. Ik zal er een uitgebreide blog over schrijven, maar voor nu, neem even een kijkje op onze Voor De Kunst pagina en help ons mee dit mooie verhaal te gaan vertellen 😉 Dankjewel!! En wat ben ik ontzettend trots dat ik deze rol mag gaan spelen en wat heb ik er ontzettend veel zin in!! 🙂 💫

Naast MENERO ben ik nog steeds expert deelnemer bij de Nationale Denktank dat nog tot en met december doorloopt en gaan we hele mooie dingen doen bij het Jongerenpanel het komende jaar. Wij blijven samen met Missy nog lekker in ons huisje in Utrecht wonen en kleden het steeds verder aan waardoor het echt ons plekje wordt. En, dit is wel heel leuk om te vertellen: Volgend jaar december gaan wij voor een lange vakantie naar America!!! ❤️ Zo ontzettend veel zin in 🙂 En daarvoor ga ik dus ook allemaal leuke dingen plannen 🙂

Dank je wel aan mijn lieve family dat jullie er altijd voor mij zijn!! En alle lieve vrienden en collega’s ❤️ En mijn lieve volgers en lezer ❤️ 🙂 Op naar een nieuw jaar met veel mooie avonturen samen 💋💫